نوامبر 2018

تا حالا با خود فکر کرده اید چی اتفاقی می افتد اگه شخصی در هواپیما بین پرواز جون خود رو از دست دهد؟ اگه به دنبال جواب این سئوال می گشتید یا اینکه حالا با خوندن تیتر مطلب مشتاق به فهمیدن این موضوع شده اید، در ادامه با سایت ما همراه باشین.

در همین اول کار، اینجور شرایطی رو تصور کنین: به خاطر یه سفر کاری یا تفریحی در هواپیمایی نشسته اید و در حالی که هواپیما در حال پروازه، شما به طور کامل خونسرد و آروم روی صندلی خود نشسته اید که یهو متوجه رفتار عجیب مهمانداران می شید و شخص بغل دستی شما توجهتون رو به خودش جلب می کنه. اون نمی تونه حرکات خودشو کنترل کنه، صحبت نمی کنه و چشمانش رو بسته س. حتی وقتی که شما چند بار اون رو صدا می زنید بازم اتفاق خاصی نمی افتد و وقتی قضیه رو با مهمانداران در بین می‎ گذارید اونا آروم در گوشتون می می گن: «متاسفیم… اما اون مردهه…!»

به نظرتون این شرایط به طور کامل غیرمحتمله؟ سخت در اشتباهید! مشابه اتفاق گفته شده در سال ۲۰۰۷ واسه شخصی اتفاق که با خطوط هوایی بریتانیا (British Airways) از «دهلی» به طرف «هیترو» پرواز می کرد. جالبه بدونین این اولین باری نیس که یه نفر در بین پرواز می میرد! فکر نکنین اگه تا حالا در یکی از پروازهایتان شخصی در بین پرواز نمردهه چیز مهمی رو از دست داده اید یا از دنیا عقب هستین؛ هدف از گفتن این مطالب فقط اینه که در جریان باشین اگه شخصی در بین پرواز جون خود رو از دست داد، دقیقا چه اتفاقی خواهدافتاد؟

شخصی در بین پرواز شدیدا مریض می شه؛ در قدم اول چه اتفاقی می افته؟

بیایید از اول شروع کنیم: خدمه هواپیما چه کاری انجام میدن وقتی که شخصی در بین پرواز شدیدا مریض شده یا در حال مرگه؟ جواب ساده س!! یه خلبان جواب این سئوال رو این جوری گفت:

اول از هممون این سئوال رو می پرسیم که در هواپیما شخصی مجرب در مورد پزشکی هست یا نه؟ و اگه مریض در حال مردن بود، راه پرواز رو عوض می کنیم تا اون رو نجات بدیم.

حتما با خود می پرسید که راه هواپیما در چه جهتی و به طرف چه مقصدی عوض خواهدشد؟ سئوال خوبی بود! خلبان این گونه جواب می دهد:

اگه پرواز داخلی باشه، هواپیما به طرف نزدیک ترین فرودگاه تغییر راه خواهدداد تا رسیدگی های پزشکی لازم واسه مریض انجام شه. اگه پرواز بین المللی باشه، اول باید اقدامات لازم جهت فرود هواپیما انجام شه. در این شرایط، فرود اومدن در فرودگاه های آمریکا گزینه مناسبی هستش، چون که اقدامات لازم تند تر انجام شده و کاغذبازی های کمتری پیش روه. پس از فرود هواپیما دوباره اقدامات پزشکی لازم صورت می پذیرد.

چه اتفاقی می افته اگه هیچ راهی واسه نجات یا زنده موندن فرد وجود نداشته باشه؟

محض شفاف سازی باید بگم از نظر فنی هیچکی در هواپیما نمی میرد، چون که به دلیل مسائل قانونی، خدمه پرواز نمی تونن مردن شخصی رو در بین پرواز به شکل علنی اعلام کنن. از طرف دیگه، اگه دکتر بین پرواز هم این مسئله رو اعلام کنه، مسئولان خطوط هوایی شدیدا با ایشون برخورد می کنن. اگه شخصی واقعا در بین پرواز مرده باشه و هیچ راه دیگه ای واسه نجاتش وجود نداشته باشه، پرواز بازم باید به راه خود ادامه دهد و این تصمیم رو دوش خدمه پروازه که تا زمان رسیدن به مقصد، جسد رو در کجا نگهداری کنن.

شاید جسد تا رسیدن به مقصد روی صندلی خودش بمونه!

سازمان هوانوردی فدرال (FAA) قانون خاصی رو مبنی بر محل نگهداری جسد در هواپیما تنظیم نکرده؛ پس روش های برخورد با اجساد داخل هواپیما به نسبت خطوط هوایی، بسیار متفاوت هستش و از اونجایی که اتفاق این اتفاق اصلا عادی و عادی نیس، در نتیجه بیشتر خدمه پرواز هنگام اتفاق این مورد نمی دانند چه کاری باید بکنن. در واقع عادی ترین پاسخی که در اینجور زمانی از خدمه یا خلبان خواهیم شنید اینه:

«باید دستورالعمل راهنما رو چک کنم.»

در گذشته، آدمایی رو که در بین پرواز جون خود رو از دست می دادن به حال خود روی صندلی شون رها می کردن تا وقتی که هواپیما به مقصد برسه و بعد از اون مسئولان پزشکی جسد رو جابه جا کنن. معمولا روی جسد یه پتو هم می انداختن تا بقیه مسافران تا انتهای سفر به جسد خیره نشن. اینم بگیم بعضی از خطوط هوایی، کاورهای مخصوص جسد همراه خود دارن.
اما تازگیا اگه شخصی در بین پرواز بمیرد، جسد به بخش «درجه یه» (First Class) هواپیما منتقل می شه به خاطر این که صندلی های این بخش هم فضای بیشتری دارن و هم بیشتر وقتا خالی هستن. هر چند بعضی وقتا ممکنه مسافران در کنار جسد نشسته باشن. دقیقا مثل اتفاق و ماجرایی که در اول مقاله ذکر شد و دوستمون در بین سفرش فهمید یه جسد کنارش نشسته س!
اگه هیچ جای خالی در هواپیما نبود و تصمیم بر این بود که جسد رو نسبت به جای اصلی اش جابه جا کنن، در این شرایط خدمه باید مبتکرانه عمل و از فضاهای دیگه هواپیما به کار گیری کنن. فضایی مثل فضای دستشویی! شک نداشته باشین غلطه که یه جسد رو در دستشویی قرار داد، اما می توان اون رو در نزدیکی دستشویی گذاشت! یه مهماندار هواپیما داستان جالبی رو تعریف می کنه:

یه خانوم در پرواز یکی از دوستانم جون خود رو از دست داد. اون ها جسد رو در پتو پیچیدند و روی زمین بین دو دستشویی قرار دادن و به بقیه مسافران اعلام کردن که الان کسی نمی تونه از دستشویی به کار گیری کنه.

پس جریان «بخش مخصوص اجساد» در هواپیماها چیه؟

«بخش مخصوص اجساد» در هواپیماها یه افسانه نیس! خطوط هواپیمایی سنگاپور وقتی هواپیماهایی در اختیار داشت که از «سنگاپور» به طرف «نوارک» پرواز می کردن. هر کدوم از این هواپیماها مجهز به بخش مخصوص اجساد بودن. اما سنگاپور در سال ۲۰۱۳ تولید این هواپیماها رو متوقف کرده و قطعات باقیمونده اون رو هم به فروش رساند. پس از این به بعد دیگه خبری از بخش مخصوص اجساد در هواپیماها نخواد بود.

کلا احتمال مردن شخصی در بین پرواز چقدره؟

رو راست بگم، خیلی خیلی کم! طبق آمار MedAire (شرکتی که تماس های لازم پزشکی در بین پرواز رو برقرار می کنه.) از تعداد ۲۰۰۰۰ تماسی که در سال ۲۰۱۰ گرفته شد (آخرین سالی که آمار و ارقامش موجود بود)، تنها ۹۳ مورد به مرگ ختم شد و این تعداد فوت، از بین میلیاردها نفر که هرساله از راه خطوط هوایی سفر می کنن حاصل شده است. پس با این حساب احتمال به اتفاق پیوستن مرگ فردی در بین پرواز من و شما تقریبا صفره.
اما بد نیس با این دید هم به قضیه نگاه کنیم که شاید تا الان این اتفاق در بین پرواز من و شما افتاده باشه و ما متوجه اون نشده باشیم. فقط واسه حفظ آرامش مسافران در طول پرواز، خیلی کم پیش می آید که خدمه در مورد مرگ شخصی در طول پرواز صحبت کنن. پس به هر حال دفعه بعد در پرواز حواستون رو جمع کنین. اگه با بغل دستی خود صحبت کردین یا از اون چیزی خواستین و به طور کامل هیچ پاسخی نشنیدید، ناراحت نشید. این احتمال رو بدین که شاید اون بی ادب نباشه؛ شاید اون مرده باشه!

شاید شما هم جزو آدمایی باشین که از باز شدن یهویی در های هواپیما یا کنده شدن تیکه ای از هواپیما در بین پرواز وحشت داشته باشین. اما سوالی که اینجا پیش می آید اینه: موقع اتفاق حوادثی مثل این چه اتفاقی میفته؟ در ادامه با سایت ما همراه باشین تا بیشتر با این اتفاق و اتفاق های اون آشنا شید.

این یکی از کابوس های شبونه ی یه مسافر هواپیمای ترسوه. یه مسافران مغرور یهو احساس کنه که به خروجی لازم نیاز داره و یهو با ضربه ای محکم در هواپیما رو باز کرده همه رو به بیرون پرتاب کنه! 

این کابوس در یکی از پرواز های سیدنی به آوالون یکی از مسافران یهو به طرف در حمله کرده و قصد باز کردن اون رو داشته. خدمه ی پرواز مانع اون شده ان و این خانوم بدون این دست اون دست کردن پس از فرود دستگیر شده. 

اما ترس ما چه می شه؟ اگه اون مسافر موفق به باز کردن در می شد چه اتفاقی واسه هواپیما میفتاد؟ اگه در در اون ارتفاع و تحت فشار هوا باز می شد، کابین هواپیما تحت فشار قرار می گیرد و پریشونی به وجود می اومد.

 در سال ۲۰۰۵، ۱۲۱ مسافر (همه ی مسافران و خدمه) به دلیل تحت فشار قرار گرفتن کم کم کابین جون خود رو از دست دادن. این مرگبار ترین حادثه ی هوایی یونان بود. کمبود اکسیژن در ارتفاع ۳۰۰۰۰ پایی همه ی خدمه رو ضعیف ساخت و هواپیما اون قدر به راه خود ادامه داد (با به کار گیری خلبان خودکار) که تا قبل از رسیدن به زمین و فرود همه ی سوخت اون به اتمام رسید.

 در اینجور شرایطی ماسک های اکسیژن که تا لحظه ی آخر هم اکسیژن دارن باید واسه مقابله با کمبود اکسیژن از سقف به پایین بیافتند. در اتاقک خلبان، خدمه ماسک های خود رو می زنند و به سرعت ارتفاع رو کم کرده و هواپیما رو به ارتفاعی امن یعنی ۱۰۰۰۰ پایی می رسونن.

اما کاهش فشار یهویی که با کنده شدن یکی از در های هواپیما همراهه، اتفاقی دیگه س. هرکی که در نزدیکی در خروجی نشسته باشه به آسمون پرتاب می شه، دمای هوای کابین هواپیما به سرعت و تا مرز یخ زدگی کاهش پیدا کرده و حتی ممکنه هواپیما تیکه تیکه شه.

 در سال ۱۹۸۸ یه بوئینگ ۷۳۷ با ۹۰ مسافر که از هونولولو بلند شده بود، در ارتفاع ۲۴۰۰۰ پایی دچار حادثه شد و قسمت بزرگی از سقف اون کنده شد. یکی از مهماندار های این هواپیما به بیرون پرتاب شد. این خانوم ۵۷ ساله روی صندلی خود ننشسته بود و کمربند نداشت. حالا خوبیش اینه بقیه ی مسافران کمربند خود رو بسته بودن و خلبان هم به سرعت و تا ۱۳ دقیقه ی بعد هواپیما رو فرود بیاره و کس دیگه ای آسیب ندین.

 این نکته رو باید در نظر داشته باشیم که مثال های بسیاری مثل این اتفاق ها وجود دارن و این طور به نظر می رسد که پایان ندارن.

 حالا خوبیش اینه با این که کاهش یهویی فشار هوا خطرناکه، کم اتفاق میفته چون که مسافران به یه دلیل از استشمام هوای تازه محروم می مثل! و اون باز نشدنی بودن در هواپیما هنگام پروازه. خلبان پاتریک اسمیت این گونه توضیح می دهد: فشار داخل کابین هواپیما اجازه ی باز شدن در رو هنگام پرواز نمی دهد. در خروجی بیشتر هواپیما ها از داخل باز می شه. تعدادی هم بالا رفته و روی سقف جمع می شن و تعداد کمی از بیرون باز می شن. اما همه ی اون ها در اول به داخل کشیده می شن. به خاطر همین امکان باز شده اون ها در طول پرواز وجود نداره.

 تو یه ارتفاع عادی، بالغ بر ۸ پوند بر هر فوت مربع از بدنه ی هواپیما فشار وارد می آید. این یعنی بیشتر از ۱۱۰۰ پوند بر هر فوت مربع از در هواپیما فشاره. پس حتی "چاک نوریس" قهرمون فیلم های آمریکایی هم قادر به باز کردن در هواپیما هنگام پرواز نیس. اما در ارتفاع های پایین و وقتی که فشار بدنه کاهش می یابد چیجوریه؟

 فشار ناچیز ۲ پوند بر هر اینچ مربع هنوزم به اندازه ای زیاده که کسی قادر به جا به جایی اون نباشه. در ها به وسیله ی ضامن های الکتریکی و مکانیکی چفت شده ان. شما واسه باز کردن اون به جک هیدرولیکی نیاز دارین و حفاظت فرودگاه اجازه ی حمل همچین چیزی رو به شما نمیده.

 اما دست کم یه بار اینجور اتفاقی افتاده و یه مسافر در هواپیما رو در بین پرواز باز کرده. در سال ۱۹۷۱ فردی به نام "دن کوپر" هواپیمای بوئینگ ۷۲۷ رو دزدید و پس از گرفتن دپیست هزار دلار به عنوان خون بهای مسافران با چتر نجات از در خروجی هواپیما به پایین پرید. پس از اون دیگه کسی اون رو ندین. با اینکه اون خلبان رو مجبور کرده بود که ارتفاع هواپیما رو کم کنه. یه سال بعد شرکت "کوپر ون" یه جور در واسه هواپیما طراحی کرد که هنگام بالا بودن ارابه ی فرود، در هواپیما به طور کاملً قفل و بسته بمونه.

این نکته می تونیم بگیم که دلیل این که در هواپیما واسه چتربازان و سربازان ارتش باز می شه اینه که فشار در اون هواپیما ها تنظیم شده. 

روی زمین قضیه فرق کرده و طبق گفته اسمیت، وقتی که هواپیما واسه مسافرگیری از تاکسی حمل مسافران و یا بیرون کردن مسافران از خود آماده می شه، در های اون باز می شن. در این حالت در مخصوص خروج لازم هم فعال می شه. 

 اگه از پرواز جا بمونم چه می شه؟ اگه در کنار فرد پر حرفی قرار گرفتم چه کنم؟ حال می خواهیم ذهن شما رو با سئوال متفاوت و چالشی درگیر کنیم: اگه مسافری در طول پرواز خارجی جون خود رو از دست دهد چه می شه؟

فارغ از تموم اما و اگرهای پروازها، تا الان به این فکر کرده اید که اگه در طول پروازی اونم در ارتفاع چند صد متری از سطح زمین، فردی به مشکل پزشکی دچار شه که نیاز به درمان اورژانسی داره،  چه می شه؟ ، ما به این موضوع فکر کرده ایم و می خواهیم در مورد شرایط مسافرایی صحبت کنیم که نفس های آخر خود رو در طول پرواز می کشن. بله آدم ها واقعا در طول پرواز می میرند!

سالیانه بیشتر از سه میلیاد نفر از مردم این کره ی خاکی خطوط هوایی رو واسه رسیدن به مقصد خود انتخاب می کنن. اما همه ی این افراد سالم به مقصد می رسند؟ بدون در نظر گرفتن حادثه های هوایی، چند نفر از این ۳ میلیار مسافر در طول پرواز جون خود رو از دست می بدن؟ اگه این سئوال ها تو ذهن شما هم به تلاش افتاده، پس جای درستی اومده اید. همه ی اطلاعاتی که درباره ی مرگ در طول پرواز باید بدونین، همینجاس.

هیچ نظارت و پرتکل همگانی طبق مرگ بین پرواز وجود نداره!

مطمئنم بیشتر شما منتظر لیستی بلندبالا از شرایط، بندها و تبصره های جهانی مرگ بین پرواز بودین، اما این جور نیس. این خلا در قوانین بین المللی پرواز ها هست. پس تموم تلاش خود رو کنین تا در طول پرواز مریض نشید. چون هواپیما شما رو به اولین بیمارستان نمی رساند! و نکته ی مهم تر اینکه تلاش کنین نمیرید! چون واقعا بین زمین و آسمون آویزون هستین.

شاید یکی از دلایلی که خلا قانونی و نبود پرتکل مربوط به مرگ در پروازای خارجی، برابر نبودن دلیل و چگونگی ی فوت افراد در هواپیماه. شک نداشته باشین نوشتن تبصره واسه تموم شرایط مرگ و میر مسافرین کار ساده ای نخواد بود. علاوه بر نوع مرگ شرایط جور واجور پروازی هم در این اراده کردن بی رابطه نیس.

اینکه هواپیما تازه از زمین بلند شده یا نزدیک به مقصده و در محدوده هوایی کدوم کشور قرار داره، در وضعیت شما تاثیر گذاره.

تصمیم پایانی با خدمه پروازه

یکی از ده ها موردی که خدمه پرواز باید در مورد اون تصمیم بگیرن، همین موضوع اورژانسی بودن حال مریض و حتی مرگ اونه. البته اون ها واسه روبرویی با شرایط اورژانسی خوب آموزش دیده ان.

بیزینس اینسایدر می نویسد:

در واقع خدمه ی پرواز با همکاری و هماهنگی با برج مراقبت موقعیت رو بررسی می کنن تا به تصمیمی عقلانی و عملی در جهت بر طرف کردن مشکل خاص برسن.

این یعنی ممکنه واسه یه مورد اورژانسی مشابه، با در نظر گرفتن دیگه عامل ها و عوامل موثر،  عکس العمل برابری نشون ندن.

مهماندار هواپیما دنبال دکتر می شه

اولین اقدام مهمانداران پیدا کردن دکتر در بین مسافرانه و با حضور دکتر شک نداشته باشین مشکل عملیات ابتدایی ی پزشکی حل می شه. اما شک نداشته باشین حضور اتفاقی یه دکتر در بین مسافران همیشگی نیس.

نه فقط حضور دکتر از نظر درمان کردن مریض موثره، بلکه از نظر تصمیم گیری در شرایط اورژانسی هم می تونه به خدمه هواپیما کمک کنه. علاوه بر این ها همراه بودن دکتر در اینجور لحظات از جهت دیگری هم مهمه: «تنها یه دکتر می تونه مرگ حتمی مریض رو به شکل رسمی اعلام کنه»

با بدن مرده چه می کنن؟

بله. تصور کنین فرد بغل دستی شما فوت کرده و حالا شما هستین که تا انتهای راه باید در نزدیکی جسد ایشون استراحت کنین!

خدمه تموم تلاش خود رو می کنن تا جسد رو به جای خلوت و دور از دید مسافران بذارن (مثلا در قسمت درجه یه هواپیما «First Class» البته اگه تقریبا خالی باشه). گزینه ی دیگه قرار دادن جسد در راهروه. اما در هواپیماهای شلوغ که رفت و اومد هم زیاده، این کار شکنجه دادن مسافران دیگه س.

طبق مجله ی «Travel + Leisure»:

اگه جای خالی و مناسبی واسه منتقل کردن جسد پیدا نشد، متوفی رو در صندلی که قبل پرواز خودش اون رو انتخاب کرده بود، در امن ترین و محکم ترین حالت ممکن قرار می بدیم و به وسیله ی کاور بدن اون رو می پوشانیم.

همسفر شدن با جنازه، اونم واسه فاصله طولانی ۱۷ الی ۱۸ ساعته (مثلا پرواز به استرالیا) واقعا حال بهم زن و واسه خیلی ها ترسناک هستش. اما چاره ای نیس، باید تحمل کنین.

حمل جنازه به وسیله ایرلاین ها

این مورد مثل موضوع قبلی چندش آور نیس، اما بازم افراد خیلی از اون بی آگاهی هستن. حتی اگه کسی در پرواز شما فوت نکنه، این به اون معنی نیس که در هواپیما جنازه ای وجود نداره. البته در این مورد قرار نیس جنازه ای در صندلی بقلی شما قرار گیرد.

«Gonzalez» می گوید:

بیشتر ایرلاین ها واسه حمل جنازه ها جایگاه مشخصی دارن.

آدمایی که می خواهند بدن متوفای خود رو به راه دوری منتقل کنن، عموما از خطوط هوایی به کار گیری می کنن. ایرلاین ها هم جای مشخصی رو واسه این کار در نظر می گیرند، به گونه ای که اشکالی در آسایش مسافران به وجود نیاد.

احتمال مرگ یه مسافر در طول پرواز چیجوریه؟

تا اینجای کار اتفاقات و آمادگی طبق مرگ بین پرواز رو بررسی کردیم. اما شانس اتفاق این حادثه در طول پرواز شما چند درصده؟ نگران نباشین! در واقع از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ تنها ۰.۳ درصد از موارد اورژانسی پزشکی باعث مرگ شد. البته این آمار در حالیه که هرساله ۲٫۷۵ میلیارد نفر از مسافران ایرلاین ها بودن. در نتیجه نمی توانیم بگیم که این درصد افزایش نیافته.

در بازدید از مدرسه تاریخی «بانو لازم» در کرمان، می تونید با مشاغل اصیل کرمانی ها هم آشنا شید. این موزه در کرمان به «اکونوموزه» معروفه.

تازگیا یکی از بناهای تاریخی شهر کرمان در گذر اصلی بازار، تعمیر شده و حرفه و صنعت مردم کرمان رو به نمایش گذاشته.

این بنا اول نه مدرسه بود و نه موزه، این بنای تاریخی سال ۱۲۶۷ هجری شمسی به عنوان بانک شاهنشاهی ایران و انگلیس ساخته شد. پس از تعطیلی بانک و انتقال اون به محل کنسول انگلیس، ساختمون لازم در سال ۱۳۱۲ واسه به کار گیری علم آموزان بازسازی و سال ۱۳۲۰ به احترام بانو «بی بی لازم» به نام اون نامگذاری شد این مدرسه تا سال ۱۳۵۶ به همین منظور به کار گیری می شد. پس از اون به مدت ۳۷ سال متروک  و بلااستفاده شد. تا اینکه در پاییز سال ۸۵ به شماره ۴۱۸۰ به ثبت رسید. تا اینکه در سال ۹۳ با دستور استاندار وقت با هدف تبدیل به موزه، تعمیر و در زمستون ۹۴ به وسیله شهرداری کرمان به نام اکونوموزه گشایش شد تا به عنوان اکونوموزه مشاغل و حرف کرمان قدیم فعالیت کنه.

حالا هر گردشگری که به بازار می رود سری هم به این مدرسه می زند. مدرسه ای که در و دیوارش تموم سفیده و ورودی اون یه تابلو داره که نوشته تا آگاهی ثانوی پولی واسه بلیت ورودی گرفته نمی شه.

هر اتاق این اکونوموزه به یه هنر و یه صنعت اختصاص داره. سفالگری، فرش بافی، گلیم بافی، اتاقی هم تزئین شده تا نشون بده یه کرمانی از وسایل هنری و دستی خود منزلش رو تزئین می کنه. قراره حموم پایین بنا هم تعمیر و قابل به کار گیری شه.

دلیل نامگذاری موزه به نام بانو لازم

بانو بی بی جون لازم یکی از چهره های ادب و شعر کرمانه که در آخرای قرن ۱۲ و ابتدا قرن ۱۳ هجری قمری می زیست. اون پیش داداش خود محمد حسین رونق معروف به رونق علی شاه به تحصیل علوم رایج اون زمان پرداخت و تا اونجا پیش رفت که به محضر نورعلی شاه اصفهانی رسید و پیش اون درس های عرفانی رو فراگرفت.

لازم کرمانی به مبانی مذهبی معتقد بود و پس از رسیدن به سن بلوغ با مراد خود نورعلی شاه ازدواج کرد. با در نظر گرفتن ذوق ادبی و شاعری که داشت و تاثیر بیان، مورد تشویق همسرش قرار گرفت و به خلق آثاری از نظم و نثر پرداخت. دفتر اشعارش بیشتر از ده هزار بیت شعر داره که بیان کننده قدرت طبع و ذوق اونه. لازم ابتدا قرن سیزدهم هجری قمری جان خودشو از دست داد و تازگیا دلایلی از سنگ قبر اون در محدوده دور و بر قلعه دختر کرمان پیدا شده. پس از اونجا که بانو نیاز به عنوان یه بافرهنگ در میانی کرمانی ها معروفیت داشته این مدرسه رو به نام ایشون نامگذاری کرده بودن و هنوزم این مدرسه به نام ایشون مزین شده.

این موزه واقعا جاییه که فعالیت صنعتگران و هنرمندان و هم اجناس اون ها به معرض نمایش و فروش در می آید. علاوه بر این که این افراد با تشکیل کارگاه های آموزشی عمومی علم، هنر و صنعت خود رو با بقیه به اشتراک می گذارن. به اینجور مکانی اکونوموزه می می گن این واژه از جایگاه گردشگری یه معنی نوآورانهه که به شرکت های خصوصی اجازه عرضه فرهنگ محلی رو به همه مردم می دهد و کمک زیادی به حفظ میراث فرهنگی نامعلوم می کنه.

«رضا دبیری نژاد» از کارشناسان موزه می گوید:

در مدرسه لازم کرمان که هم جوار با بازار گنجعلی خان این شهره مشاغلی که شاخص هنرهای و صنایع سنتی این شهر بودن جمع بیاری شده. بازارهای سنتی چون بازار گنجعلی خان با ورود جنسای صنعتی و خارجی در خطر فراموشی و از یاد رفتگی مشاغل قدیمی و بومی قرار گرفته ان. از طرف دیگه گردشگرانی که کرمان می رود می خواهد هنرهای خاص کرمان رو همراه با پروسه تولید و پدیدآورندگانش رو ببینه. قالی کرمان نامداره اما گردشگر می خواهند روش تولید قالی یا پته و یا شالبافی رو ببینه.

ایشون ادامه می دهد:

نقدی که همیشه بر موزه های فرهنگی مثل موزه های مردم شناسی می شه اینه که اونا فقط به حضور آثار و یا اجناس تموم شده اکتفا می کنن و بخشی از داده ها و ارزش های مربوط به آثار سنتی که شامل پروسه تولید و یا فرهنگ های جانبی اونا می شه منتقل نمی شه و در آخر اینکه چیجوری می توان به فرهنگ بومی بدون حضور انسانی که واسطه زایش و حرکت یه فرهنگه رسید. اینجاس که موزه ها تلاش کرده ان با اکوموزها و یا اکونوموزه ها راهی واسه جبران و بازسازی نقد پیش گفته پیدا کنن.

ایشون ادامه می دهد:

فضایی که اکونوموزه لازم ایجاد می کنه تجربه ای بینا فرهنگی به گونه ای زنده و پویاه، چون که فرهنگ میزبان به طور زنده حضور داره و مخاطب یا دیدارکننده می تونه با فرهنگ­ وران روبه رو شده و با اونا رابطه برقرار نمی کنه و از سویی فرهنگ میزبانه که موضوع موزهه و استادکاران نماینده حاضر اون هستن و از طرف دیگه فرهنگ های دیگه س که با مخاطبین در موزه حاضر می شه و اونا با هم روبرو شده و به خاطر این موزه به فضایی بینافرهنگی تبدیل می شه.

در فضای بینافرهنگی به طور یقین فرهنگ ها با هم خرید و فروش می کنن و بر هم اثر دوطرفه می گذارن. مخاطب فرهنگ میزبان رو تجربه می کنه و از راه استادکاران بر اون فرهنگ اثر می گذارد، طوریکه استادکاران بنا به سلیقه دیدارکنندگان تولیدات خود رو تغییر و پیشرفت می بدن و مخاطبین هم با بردن اثری تولید شده و روایتی که از موزه در خاطر خود ثبت کردن بر فرهنگ خود اثر می گذارن.

اکونوموزه لازم هنرها و سنت های بومی رو در محصول خلاصه نمی کنه بلکه پروسه تولید، تولید کنندگان و آدابی که دور و بر این آثار هست رو هم بخشی از ارزش های فرهنگی اونا تلقی می کنه، به خاطر این می خواهد تا روش های تولید پته دوزی رو هم مخاطبین ببینن، مکالمات و اشعار هنگام تولید فرش رو بشنون و وسیله تولید مشبک کاری چوب رو و چگونگی به کار گیری اونا رو ببینن. صدای ضربات مسگری رو بشنون و خاطره بازار کرمان رو به یاد بیارن.

آخرین نفر از نسل شالبافان سنتی کرمان که در روستاهای این استان هستن رو در موزه دیدار کنن و لهجه اش و قصه هاش رو بشنون و نگاه همه استادکاران رو به کارشون رو بدونن. اینا تجربه ایه که واسه دیدارکنندگان که بیشتر از گردشگران هستن فقط در موزه بوجود می آید. اونوموزه بخش هایی از فرهنگ رو انتخاب کرده و از راه آوردن اونا به موزه اونا رو موزه ای می کنه. موزه ای شدن در اکونوموزه محصول ارزش هاییه که در حاملان سنت ها و مشاغل بومی هست.

«اکوموزه فلادن» اولین اکوموزه در انگلستان و اولین اکوموزه ی میان مرزی در بریتانیای کبیره که نشون دهنده جنگ «فلادن» میان بریتانیا و اسکاتلنده.

اکوموزه  فلادن در واقع موزه ای روبازه که ۴۱ سایت رو در ۳۲ نقطه ی جغرافیایی به هم وصل می کنه.

این مجموعه شامل موقعیت های فیزیکی، وسایل، آرشیوها و باقی ابعاد تعریف «میراث» می شه که انگار با جنگ فلادن در رابطه هستن؛ چه از نظر تاریخ، سنت، فولکلور یا افسانه ها.

تموم این سایت ها، جاذبه هایی هستن که از جهت اجتماعی مهم هستن. مثل: قلعه ها، پل ها، کلیساها، موزه ها، دیواره ها، مجسمه ها و از همه مهم تر خود صحنه ی جنگ.

جنگ فلادن

جنگ «فلادن» در تاریخ ۹ سپتامبر ۱۵۱۳، فاجعه ای ملی بود که باعث مرگ تعداد زیادی سرباز اسکاتلندی و بریتانیایی، ۱۰۰ تسلط زاده و پادشاه اسکاتلند جیمز چهارم شده.

این جنگ بخشی از درگیری های میان حکومت انگلستان و حکومت اسکاتلند بوده که در شهر «برانکستون» از استان «نورتامبرلند» و در تاریخ ۹ سپتامبر ۱۵۱۳ میان لشکری از اسکاتلند به فرماندهی «شاه جیمز چهارم» و سپاه انگلستان به فرماندهی «ارل ساری» اتفاق افتاده و با پیروزی قاطع سپاه انگلیس پایان یافته است.

سربازان جنگ فلادن

از نظر تعداد، این جنگ بزرگترین جنگ میان دو سلطنت حساب می شه.

درگیری های بعد این دو حکومت با یکدیگر و بر تخت اسکاتلند نشستن سرلشکر سپاه پیروز (ارل ساری)، موجب تغییر سلطنت این کشور شده بود.

گذشته تبدیل منطقه به اکوموزه

در سال ۲۰۰۸ گروه کوچیکی گرد هم اومدن تا واسه پانصدمین سالگرد جنگ فلادن در سال ۲۰۱۳ برنامه ریزی و دست به کار شن.

تمایل به پیشرفت در علم قدیم شناسی درباره ی جنگ، مطالب پژوهشی و ایجاد فرصت یادگیری واسه دبیران و علم آموزان، موجب شد تا تعدادی از جستجو های قدیم شناسی سایت های اکوموزه به وسیله گروه های علم آموزی (اسکاتلند و انگلستان) به دست آیند که همه نتیجه فعالیت های داوطلبانه در بخش های جور واجور مثل علوم آزمایشگاهی، موسیقی، هنر، تحقیقات تحصیلی و چیزای دیگه ای به جز اینا بوده ان.

گروه های علم آموزی داوطلب در حال جستجو سایت های اکوموزه «فلادن»

روندی که موجب ایجاد اکوموزه ی فلادن شده، با پیدا شدن ۱۲ سایت (۸ سایت در انگستان و ۴ سایت در اسکاتلند) شروع شده که از بین لیستی شامل ۲۰ پیشنهاد از طرف دو کشور و مردم نورتامبرلند شمالی انتخاب شده ان.

اصل این سایت ها به اتفاق و میراث فلادن در رابطه بوده و حوادث قبل، بین و بعد از جنگ رو نمایش می بدن. در واقع نشون دهنده مرز فعلی میان دو فرهنگ و تا حد زیادی نشون دهنده وجود ریشه اینجور تقسیم بندی مرزی در حادثه ۱۵۱۳ میلادی هستن. این ۱۲ سایت فقط اولین فاز پیشرفت اکوموزه فلادن حساب می شن.

جستجو های قدیم شناسی گرو ه های داوطلب در سایت اکوموزه «فلادن»

در طول سال ۲۰۱۳ میلادی سایت های جدید مربوط به ماجرای فلادن به اون ها اضافه شده تا روی هم رفته شامل ۴۰ سایتی شن که توضیح مفصل تری از فلادن رو ارائه می بدن.

اکوموزه فلادن

واسه بزرگداشت پانصدمین سالگرد این جنگ، «اکوموزه  فلادن ۱۵۱۳» به دنبال پروژه ی تحقیقاتی-عملیاتی «فلادن ۵۰۰» تاسیس شده.

اگه بخوایم اکوموزه فلادن رو در جمله ای کوتاه معرفی کنیم، چیزی که برجسته ترین ویژگی اون به حساب می رود، بینامرزی بودن اون و اختصاص فضایی بسیار وسیع از دو کشور همسایه جهت نمایش واقعه ای مشترکه.

یعنی، پیام اصلی «اکوموزه فلادن» فقط اکتفا کردن به نمایش نزاعی تاریخی نیس؛ بلکه کامل در تلاشه تا به شکل معنی نوپای اکوموز ها رو از داستان های تاریخی بالاتر گذاشته، مرزها رو شکافته و فرهنگ جوامعی رو برجسته  کنه که از زمان های قدیم تحت تاثیر واقعه ی نامبرده بوده ان، اما بازم بر حفظ اشتراکات فرهنگی، دینی و سنت های مشابه خود (حتی در اون طرف مرزهای سیاسی) اصرار ورزیده ان.

چیزی که بازدیدکننده به هنگام بازدید از فلادن مشاهده می کنه، بیشتر از خاطره ی خونریزی و نزاع، خاطره ی همزیستی صلح آمیزیه که دو شهر همسایه یعنی «نورتامبرلند» و «کلدستریم» با یکدیگر داشته و در اشتراکات فرهنگی و هنری خود به نمایش می گذارن. درست در همین جاه که اهمیت «جامعه ی محلی» در تعریف اکوموزه پررنگ شده و به نمایش در می آید.

بیشتر چیزایی که درباره سرگذشت «فلادن» گفته شده، مربوط به شکست فاجعه انگیز اسکاتلندی ها بوده.

بخش بزرگ اطلاعات موجود، از لشکرکشی های آگوست تا سپتامبر ۱۵۱۳ میلادی حکایت می کنه که فاجعه ی بزرگی واسه اسکاتلندی ها و در عین حال اتفاق باشکوهی واسه امپراتوری انگلیس بود.

منطقه ی اکوموزه ای فلادن از این جهت اهمیت داره که خونین ترین جنگ بین مرزی رو به خود دیده که در طول چند ساعت باعث کشته شدن هزاران نفر از دو ملت «اسکاتلند» و «انگلستان» شده.

به جهت بررسی منطقه از زاویه دید دو کشور، در طراحی اکوموزه از دو شهر مرزی «برانکستون» و «کلدستریم» در دو طرف خط مرزی میان دو کشور به کار گیری شده؛ به این صورت که نصف از اکوموزه در خاک «انگلستان» و نیم دیگه اون در خاک «اسکاتلند» قرار داره.

بعضی از اجزای منطقه اکوموزه ای فلادن

قلعه «اتال»

این کاخ اشرافی در قرن ۱۳ میلادی به وسیله خاندان اشرافی «منرز» ساخته شده و در قرن چهاردهم به شکل الان اش بازسازی شده.

قلعه «اتال»

خاندان «منرز» تا ابتدا قرن پانزدهم در اون می زیسته ان. اما گزارشی از سال ۱۵۴۲ میلادی می گوید که ساختمون در اون زمان تقریبا در حال تخریب بوده. حالا تنها دروازه و شمای کلی قلعه به جای مونده.

پل قرون وسطایی «اتال»

این پل که از روی رود تا دروازه ی قلعه ی «اتال» ادامه داره، محل گذر ارتش انگلیس واسه رسیدن به میدون جنگ فلادن هم بوده.

پل قرون وسطایی «اتال»

انجمن صلح فلادن

این انجمن در پانصدمین سالگرد جنگ فلادن ایجاد شده و قرارگاه خود رو «کلیسای کروکهام» واقع در خود منطقه و با فاصله ی کوتاهی از میدون جنگ قرار داده.

این انجمن تلاش داره به همه یادآوری کنه که ما بازم در جهانی پر از جنگ و عناد زندگی می کنیم و باید هدف مون پیدا کردن راهی به طرف صلح جهانی باشه.

قصر آبوتسفورد (Abbotsford)

«سر والتر اسکات» پس از موفقیت اولین مجموعه ی حماسی خود در سال ۱۸۰۵ میلادی، تصمیم به نوشتن اثری مشابه درباره ی جنگ فلادن گرفت.

واسه تالیف این کتاب، اون نیاز به زیستن در فضای واقعه و بهره گیری از فرهنگ و طبیعت منطقه داشت. در نتیجه با اجاره کردن خونه ای در نزدیکی «سلکرک» (در نورتامبرلند و نزدیک محل واقعه ی فلادن) در اون زندگی کرد.

قصر آبوتسفورد (Abbotsford)

پس از خرید این خونه و ساخت بنایی در طول ۱۴ سال، تلاش ایشون موجب شد تا این خونه سبکی قدیمیاز معماری اسکاتلندی در همه جهان پیدا کنه.

میدون جنگ فلادن

میدون جنگ فلادن، محل اصلی درگیری میان سپاه «جیمز چهارم» و «ارل ساری» بوده که در ۹ سپتامبر ۱۵۱۳ رخ داده.

این جنگ در زمین های جنوبی «برانکستون» و در دره ای به همین نام درگرفت. شروع جنگ رو عصر ۹ سپتامبر و زمانش رو سه ساعت نوشته ان. با غروب آفتاب، «جیمز چهارم» و جمع کثیری از دلیران سپاهش کشته شده بودن. این روزا محل اتفاق این حادثه به وسیله یه صلیب بزرگ الجثه که در سال ۱۹۱۰ ساخته شده، علامت گذاری شده.

محل جنگ «فلادن»

بنیاد «یادواره فلادن» هم دور و بر میدون رو حصارکشی کرده و از اون حفاظت می کنه.

بعضی تصور دارن که گردشگری فقط به موزه و کاخ و بازدید از بناهای تاریخی و فرهنگی مربوط به صدها و یا قرن های پیش بازمی شه یا باید به طرف ساحل و فعالیت های دریایی و آبی رفت. درحالی که، معنی گردشگری در دنیای امروز، بسیار بالاتر از تعریف و درکیه که چند دهه قبل از صنعت گردشگری می رفت. گردشگری سلامت و اکوتوریسم، مقولات جدیدی هستن که در میدون گردشگری به اون ها پرداخته می شه و هرساله صدها میلیارد دلار در این بخش سرمایه گذاری و گردش مالی انجام می شه. با سایت ما همراه باشین تا با اکوتوریسم دهاتی آشنا شید.

اکو توریسم، یکی از مهم ترین مقولات در دنیای گردشگریه که در کشور ما هم به دلیل توانایی ها و بسترهای جغرافیایی جور واجور و مهم، درصورتی که بهای کافی به اون داده شه، درآمدی بالاتر از درآمد نفت واسه کشور به ارمغان میاره. اکوتوریسم شاخه ای از توریسم (گردشگری) است اما مشخص کردن مرز اون با توریسم به دلیل نبود تعریف دقیق آسون به نظر نمی آید. واسه رسیدن به اکوتوریسم موفق باید از رهگذر پیشرفت ی پایدار عبور کرد. رسیدن به پیشرفت پایدار وابسته به توجه به ارکان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی تو یه جامعه س و گردشگری به عنوان فعالیتی موثر بر همه ارکان پیشرفت، بیشتر از گذشته نیازمند مطالعه است. وقتی صحبت از اکو توریسم می شه، ناخودآگاه به فکر اقامت در خونه هایی می افتیم که خونه ما نیس اما درواقع باید خونه دوم از اون نام برد. چراکه گردشگران در اکوتوریسم دهاتی، وارد هتل های ۵ ستاره نمی شن و باید در خونه دهات نشینان اقامت کنن؛ پس، بسیار اهمیت داره که گردشگران، مسائل زیست محیطی و پیشرفت پایدار رو رعایت کنن. به خاطر اینکه گردشگری با محیط طبیعی و فعالیت های اقتصادی- اجتماعی رابطه دوطرفه داره و می تونه آثار و نتیجه های مثبت و یا منفی در این مورد ها داشته باشه. تو یه کلام، بررسی نقش گردشگری خونه های دوم در پیشرفت دهاتی و هم اثرات و نتیجه های گسترش گردشگری اون ها در ابعاد زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی پرداخته و راهکارهای پیشرفت پایدار گردشگری دهاتی باید موردتوجه محافل علمی و اجرایی کشور در میدون گردشگری و پیشرفت پایدار قرار بگیره.

به خونه دوم خوش اومدید

خونه دوم یا second homes ، درواقع همون خونه شماس که مالکیت اون با شما نیس اما باید همون رفتاری رو با اون داشته باشین که با خونه خود دارین. دلیل اینه که مهم بودن این خونه و ظرفیت هاش، بسیار بالاست و نمی تونید نسبت به وضعیت اون بی انگیزه و بی توجه باشین. تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان طی سده های گذشته به خاص درزمینه افزایش جمعیت، گسترش شهرنشینی، پیشرفت راه های ارتباطی و وسایل حمل ونقل، افزایش اوقات فراغت و بهبود رفاه اجتماعی، باعث پیشرفت گردشگری در نواحی دهاتی یا گردشگری دهاتی شد. البته گردشگری دهاتی به عنوان یه فعالیت اجتماعی در نیمه قرن ۱۸ در انگلستان و اروپا ظاهر شد. قبل از اون هم نواحی دهاتی مورداستفاده فعالیت های تفریحی قرار گرفت، اما محدود به تسلط، درباریان و اقشار خاص بود. بعضی از فعالیت های گردشگری دهاتی همراه با اقامت و بیتوته در نواحی دهاتی هستن و این حضور، بیشتر به صورت اقامت در چادر، واگن های مسافرتی، خونه های دوم، منازل خصوصی کرایه ای، مهمانسرا و هتل ها در نواحی روستاییه. اقامت در خونه های دوم عادی ترین شکل فعالیت در گردشگری روستاییه و به خاطر همین شکل گیری و گسترش خونه های دوم این روزا به عنوان مهم ترین نتیجه در پیشرفت گردشگری در نواحی روستاییه. پیشرفت توریسم دهاتی به طور سازمان یافته از آخرای قرن نوزدهم و از اروپا شروع شد. به نظر می رسد گردشگری دهاتی از نواحی کوهستانی آلمان یا قلمروهای ساحلی فرانسه سرچشمه گرفته باشه. گردشگری خونه های دوم یکی از الگوهای گسترش گردشگری به خاص در نواحی دهاتی و کوهستانیه که از راه گسترش مالکیت خونه های دوم (خونه های ییلاقی یا خونه های تعطیلات) حاصل می شه. بر خلاف سابقه تقریبا زیاد شکل گیری خونه های دوم در نواحی دهاتی، گردشگری خونه های دوم تازگیا تجدید لازم رو تجربه می کنه که بیشتر با در نظر گرفتن الگوهای جدید تولید و مصرف اقتصادی قابل تشریحه. این روند هم اینکه به عنوان واکنشی در برابر بحران دهاتی حاصل از تجدید ساختار کشاورزی در حال گسترشه. در بعضی کشورها، مالکیت خونه های دوم به عنوان بخش دوری ناپذیر زندگی جدید در نظر گرفته شده و به خاطر همین بیشتر مقصدهای دهاتی رو گردشگری داخلی تشکیل می بدن. به خاطر اینکه گردشگری با محیط طبیعی و فعالیت های اقتصادی- اجتماعی رابطه دوطرفه داره، می تونه آثار و نتیجه های مثبت و یا منفی در این مورد ها داشته باشه. به خاطر همین شناخت آثار و نتیجه های گردشگری در مرحله اول و مدیریت این اثرات در مرحله دوم، می تونه نتیجه های مثبت گردشگری واسه نواحی دهاتی رو به بیشترین حد ممکن و نتیجه های منفی اون رو به کمترین حد ممکن ممکن کم کنه. در مورد خونه های دوم تعریف واحدی وجود نداره؛ در فرهنگ جغرافیای انسانی در این مورد اینجور آمده: خونه های دوم، خونه هایی هستن که به وسیله خونواده های ساکن در نقاط دیگه خریداری و یا به مدت طولانی اجاره می شن. اینجور خونه هایی معمولا در نواحی دهاتی قرار داشته و واسه مقاصد تفریحی به کار گیری می شن، دارای اسامی خونه های آخر هفته و خونه های تعطیلات هم هستن. موسسه ابداعات اجتماعی در آمریکا هم خونه های دوم رو بدین صورت تعریف می کنه: خونه های، دوم خونه هایی هستن که کمتر از ۹۱ روز در هرسال تقویمی اشغال می شن. به هرحال می توان گفت خونه های دوم یا تعطیلات، مساکنی هستن که در نواحی جور واجور ازجمله نواحی دهاتی به وسیله ساکنان شهرها معمولا ساخته و یا خریداری می شه و در روزای معینی مثل روزای تعطیلات و فصل تابستون بیشتر با هدف فراغت و تفریح مورداستفاده قرار می گیرند.

پیشرفت دهاتی و رابطه با پیشرفت پایدار

برداشت مشترک از معنی پیشرفت نشون دهنده اینه که هدف اساسی، پیشرفت، رشد و تعالی همه جانبه جوامع انسانیه و ازاین رو شناخت و درک شرایط و مقتضیات جوامع انسانی و نیازها و تقاضاهای اونا در ابعاد مادی و الهی ازجمله اقدامات اساسی در راه پیشرفت و پیشرفت تلقی می شه. به خاطر اینکه روستاها و مردم ساکن در اون ها دارای شرایط، امکانات و مسائل خاص خود هستن، پس پیشرفت دهاتی ضرورت و توجیه پیدا می کنه. در تعریف پیشرفت دهاتی آمده؛ روند همه جانبه و پایداریه که در چارچوب اون توانایی های اجتماعات دهاتی در بر طرف کردن نیازای مادی و الهی و کنترل مؤثر بر نیروهای شکل دهنده نظام سکونت محلی (اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی) رشد و تعالی می پیدا کنن.در بخش پیشرفت دهاتی، یکی از محرک ها می تونه گردشگری دهاتی باشه که حالا خوبیش اینه در ایران ظرف سال های گذشته با همکاری نهادهای مربوطه پیشرفت پیدا کرده. روستاهایی مثل کن و کندوان و نراق و حتی روستاهای نزدیک به کویر مرکزی ایران، تو یه دهه گذشته با استقبال تیم های گردشگری حرفه ای داخلی و بین المللی روبه رو شده. گردشگری دهاتی دارای اشکال زیادیه به خاطر همین ارائه تعریف کامل و دقیق از اون سخته. واقعا توریسم دهاتی یکی از مفاهیم و اشکال پیشرفت پایداره که در اون از منابع موجود در مناطق دهاتی به کار گیری می شه. این جور پیشرفت، کمترین اثر داغون کننده رو داره یا بدون اینجور تأثیراتیه و از رهگذر ارتقای سطح بهره وری در مناطق دهاتی، ایجاد اشتغال، اصلاح پخش درآمد، فقط محیط داهات و فرهنگی بومی، جلب مشارکت مردم محلی و ارائه روش های مناسب واسه منطبق ساختن باورها و ارزش های سنتی با شرایط امروزی منافع رو به رشد رو نصیب مناطق دهاتی می سازه.

گردشگری دهاتی و خونه های دوم

به طورکلی اتفاق خونه های دوم رو می توان متأثر از عواملی دونست که دلیل پیشرفت گردشگری دهاتی می شن. رشد و گسترش این اتفاق در مناطق دهاتی بیشترً بعد از جنگ جهانی دوم و تحت اثر افزایش درآمد و توان مالی، ضرورت بهره گیری از اوقات فراغت و آسون کردن در جابجایی به دلیل بهبود شبکه حمل ونقل بوده، سابقه شکل گیری این اتفاق در ایران از قدمت بیشتری برخوردار بوده و حتماً به زمان قاجار باز می شه و حتی بعضی از روستاهای شمال کشور از گذشته های بسیار دور با این اتفاق مأنوس بوده ان، از طرف دیگه «روی بیاری به تشکیل و ساخت یه سکونتگاه دوم در نقاط دهاتی رو می توان به عنوان انگیزه هایی واسه انجام سرمایه گذاری، دلیلی واسه ارضای نیاز و کسب آبرو و وجهه اجتماعی و مکانی واسه تدارک روزای بازنشستگی دونست». در این رابطه، مهاجرت مردم دهاتی به شهرها و برگشت موقت اون ها به روستاها واسه فراغت و ملاقات فامیل و دوستان یا گذراندن تعطیلات در خونه هایی که از راه ارث به اون ها تعلق گرفته، نقش مؤثری در گسترش خونه های دوم داشته. علاوه بر این اتفاق فرار از شهرنشینی و مهاجرت برعکس به نواحی دهاتی که از ابتدا دهه ۱۸۰۰ در جهان شروع شده، زمینه ساز افزایش این خونه ها در روستاها بوده علاوه بر این که سهولت در مالکیت خونه در نواحی دهاتی هم در این مؤثره. شکل گیری و پیشرفت خونه های دوم در نواحی دهاتی به روش های جورواجور انجام می گیرد؛ که تبدیل مساکن دهاتی به خونه های دوم، ساخت خونه های دوم در زمین های تملک شده خصوصی و پیشرفت این اتفاق به وسیله شرکت های ساختمانی از اون جمله ان. علاوه بر روش فوق، روش مشارکتی (خرید یه خونه به طور مشترک و به کار گیری چرخشی از اون در طول سال) که بیشترً در آمریکای شمالی رواج داره، از راه های نوین پیشرفت خونه های دومه در کشور ما به کار گیری مساکن دهاتی به عنوان خونه های دوم و تدارک زمین جهت ساخت مساکن فصلی بیشتره؛ اما تقریباً همه نواحی توریست پذیر کشور تماشاگر شکل گیری و گسترش این اتفاق در اراضی دهاتی هستن. درخواست رو به رشد گردشگران خونه دوم و رونق فعالیت های بورس بازی زمین و ویلا، در کنار ضعف بخش کشاورزی در پروسه تولید، درآمدزایی و اشتغال زایی دلیل عرضه تند و گسترده اراضی زراعی، باغات از طرف جامعه محلی به درخواست اغواکننده و میلیونی گردشگران خونه دوم شده. از طرف دیگه تنوع جغرافیایی باعث شده تا مطالعه اثرات این اتفاق به شکل یه مدل مشترک کاری مشکل باشه. تغییر فرم، نقش و کارکرد روستاها از روشن ترین آثار این اتفاق س؛ گو این که نتیجه های زیست محیطی به وجود اومده توسط بارگذاری بیرون از ظرفیت بر فضا هم درنتیجه این اتفاق قابل توجهه. از جنبه دیگه مشکل تملک زمین، قوانین رسمی و ساختار شرعی حاکم بر تغییر کاربری اراضی، کاهش ظرفیت های تولیدی به خاص در بخش کشاورزی، برهم خوردن ساختار سنتی و ناهمگونی ساخت وساز در نواحی دهاتی ازجمله مهم ترین نگرانی ها و رقابت های این اتفاق در نواحی روستاییه.

پراکندگی جغرافیایی و بررسی مکانی خونه های دوم

گسترش اقامتگاه های ثانوی به طور همیشگی و در همه کشورها داره انجام میشه و کشورای دنیا با درجات متفاوت پیشرفت و برخورداری از شرایط توریستی مناسب، ازدیاد این اتفاق رو تجربه کرده ان. از اقامتگاه های باشکوه در فلوریدا و کالیفرنیا در آمریکای شمالی تا فضاهای مسکونی موسوم به "داچا"ها در نزدیک مسکو و کناره دریای مشکی گرفته تا کلبه های دهاتی در آفریقای مشکی، همه دلیل روشنی از عمومیت پیدا کردن این اتفاق هستن. در سال ۱۹۷۰ حدود ۱۳۲۰۰۰۰ خونه دوم در فرانسه وجود داشت که این مقدار در سال ۱۹۸۲ به ۲۳۰۰۰۰۰ واحد رسید. از مقدار گذشته، حدود ۱۳۰۰۰۰۰ خونه دوم در نواحی دهاتی قرار دارن. تلاش های ابتدایی واسه بررسی و تبیین مکانی خونه های دوم، بیشتر با تأکید بر عوامل طبیعی انجام شده. جاکوبز (۱۹۷۲) در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که پخش خونه های دوم در شمال ولز تحت اثر قیمت املاک، درجه شهرنشینی، مهاجرفرستی، کیفیت اراضی کشاورزی و سهولت دسترسی به مراکز شهری قرار داره. کیفیت محیط، اقلیم محلی، چشم انداز مناظر از طرف خونه های دوم و دسترسی به مناظر آبی (دریاچه، دریا، رودخانه) هم اهمیت زیادی داره. هم اینکه الگوی سکونت موجود، دسترسی به زمین و سیاست های برنامه ریزی هم با نقش تعیین کننده در گسترش پخش خونه های دوم مؤثره. یکی دیگه از عوامل تعیین کننده در موقعیت مکانی خونه های دوم، فاصله بین سکونتگاه اصلی و خونه دومه. اینجوری که در فصل تابستون با تقویت نزدیکیا نشینی، از تراکم جمعیت در شهر مرکزی کم کرده و در خونه های دوم اضافه می شه. این وضع در فصل زمستون شکل برعکس به خود می گیرد.

اثرات گردشگری بر نواحی دهاتی

با در نظر گرفتن وجود فعالیت گردشگری و رابطه و تعامل نزدیک اون با فعالیت های جور واجور اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، بالطبع اثرات اون می تونه بسیار جور واجور و گسترده باشه و به خاص بر محیط محلی و جوامع میزبان اثرات عمیقی برجای می گذارد. اثرات اجتماعی- فرهنگی گردشگری می تونه به صورت مثبت و یا منفی باشه. در نقاطی که گردشگری در حال رشده، اثرات فرهنگی- اجتماعی مثبت و مهم گردشگری در جوامع بومی یعنی خودکفایی و تقویت اقتصاد محلی، احترام بیشتر به جامعه محلی و فرهنگ اون ها، سرمایه گذاری دوباره درآمد گردشگری در منابع فرهنگی، تقویت و موندگاری سنت های فرهنگی، افزایش اندازه درک و مدارا بین فرهنگ ها به خاص از راه اجرای موسیقی، عرضه صنایع و هنرهای محلی، نوع زندگی بومی، خونه و بقیه تجربیات زندگی دهاتی و اثرات منفی گردشگری بر جوامع محلی می تونه شامل محرومیت از بعضی امتیازات رفاهی واسه جامعه میزبان، فشار درخواست واسه منابع کم پیدا مثل آب آشامیدنی، وابستگی بیش ازاندازه نواحی میزبان به گردشگری، رفتار ناجور و نبود حساسیت فرهنگی گردشگران باشه. برنامه ریزی واسه گردشگری پایدار یکی از موضوعات موردبحث میان محققان و مجریان امر گردشگریه. به طورکلی هدف از برنامه ریزی و مدیریت گردشگری دهاتی ایجاد توازن بین درخواست و توانایی های اینه تا این که موجب کاهش نا آرومی شه و بدون این که منابع داهات رو به کاهش بذارن از داهات بیشترین به کار گیری شه. باید گفت که : – همه مشاغل محلی گردشگری مستقیماً واسه جوامع محلی به درد بخور نیستن، به خاص وقتی که علاقه مندانی بیرون از داهات در پیشرفت گردشگری فعالیت و رقابت می کنن؛ – توقع بازدیدکنندگان نواحی دهاتی کمتر از گردشگران جای های شهری یا ساحلی نیس و پس اون ها هم درخواست شکل های جور واجور جورواجور جاذبه ها و امکانات باکیفیت مطلوب رو دارن؛ – گردشگری می تونه راه حل مؤثری واسه اصلاح و تجدید زندگی نواحی دهاتی باشه؛ – هر کدوم از سیاست های گردشگری باید با سیاست های گسترده تر در این مورد هماهنگ باشه؛ – می توان از گردشگری به عنوان یه کارگشا یا توجیهی واسه بهبود خدمات عمومی، پایه ای و حمل ونقل در نواحی دهاتی به کار گیری کرد؛ و از نظر منطقه ای مهم ترین شکل پیشرفت گردشگری، الگوییه که طبق همکاری ناحیه ای و بین منطقه ای استوار باشه. گردشگری خونه های دوم هم مثل دیگه الگوهای گردشگری دهاتی می تونه اثرات زیادی بر نواحی دهاتی داشته باشه. در بعضی موارد این اثرات سودمنده. مثلا ممکنه مساکن قدیمی در روستاها بازسازی و یا تبدیل به مساکن جدید شن که علاوه بر زیباسازی روستاها، واسه مردم روستاها هم زمینه اشتغال موقت و یا دائمی جفت و جور کنن. درآمد فروشگاه های محلی رو بالا ببرن و تسهیلات دیگری جفت و جور کنه. بااین حال گسترش خونه های دوم می تونه اثرات منفی بر نواحی دهاتی داشته باشه. گسترش خونه های دوم می تونه با برهم زدن زیبایی چشمی روستاها و تخریب پوشش گیاهی، به محیط روستاها آسیب برسونه. در گسترش خونه های دوم در نواحی دهاتی به زیبایی و توازن اون ها توجه کمی شده . البته اثرات اجتماعی مالکیت خونه های دوم باید بیشتر موردتوجه قرار گیرد؛ به خاص این که: – گسترش خونه های دوم امکان ساخت خونه واسه مردم محلی رو کاهش می دهد. این مورد در مناطقی که سیاست های برنامه ریزی ساخت مساکن جدید رو محدود می کنه، بیشتر مشاهده می شه؛ – افزایش درخواست خرید خونه های دوم در نواحی دهاتی قیمت این خونه ها رو به حدی بالا می برد که مردم محلی توان خرید خونه رو ندارن؛ – جوانان به دلیل مشکلات سکونت در جوامع محلی، به شهرها مهاجرت می کنن و اینجوری ساختار اجتماعی جوامع دهاتی برهم می خورد؛ و جمله ثروتمندان غیر دهاتی به نواحی دهاتی می تونه دلیل خشم افراد محلی شه و فرهنگ اون ها رو کمرنگ کنه؛ با اینکه خیلی از تحقیقات نشون داده که صاحبان خونه های دوم تلاش می کنن خود رو با جوامع محلی وقف بدن. پس یکی از مسائلی که برنامه ریزان گردشگری دهاتی با اون روبه رو ان، ایجاد توازن بین درخواست ساکنان پولدار شهری واسه خرید یا ساخت خونه های دوم در نواحی دهاتی با نیازای جوامع محلی در مورد تأمین مسکنه. چند نکته در پیشرفت پایدار گردشگری دهاتی پیشرفت پایدار گردشگری، پیشرفت ایه که در اون توازن و تعادل، حفظ ارزش ها و کیفیت اخلاقیات و اصول اقتصادی و هم مزیت های اقتصادی همه به همراه هم دیده شده و تلاش می شه تا پیشرفت ای عالی و متعادل و همه جانبه جانشین پیشرفت فقط اقتصادی شه. در این دیدگاه پیشرفت گردشگری با به کار گیری منابع موجود به گونه ایه که علاوه بر جواب دادن به نیازای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و قوانین قانونی جامعه و انتظارات گردشگران بشه وحدت و اتحاد، هویت فرهنگی، سلامت محیط زیست، تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی رو تأمین کرد. پس پیشرفت گردشگری در نواحی دهاتی ازیک طرف می تونه نقش مهمی در جور واجور سازی اقتصاد جوامع دهاتی داشته و جفت و جور کننده بستر و زمینه ساز پیشرفت پایدار دهاتی باشه و از طرف دیگر وسیله ای واسه تحریک رشد اقتصاد ملی (از راه شکست دادن انگاره های پیشرفت نیافتگی و بهبود استانداردهای زندگی مردم محلی) به حساب آید. به هرحال اگه گردشگری دهاتی و مالکیت خونه های دوم طوری مناسب برنامه ریزی و

مدیریت شه، می تونه خالق یا محرک یه پروسه پیشرفت یافته واسه حصول به پایداری پی
شرفت در نواحی دهاتی و هم پایداری جوامع محلی در کلیه زیرشاخه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و خود صنعت گردشگری باشه. در بعضی از کشورها، گردشگری دهاتی از راه مالکیت (و نه اجاره) خونه های دوم، ابزاری واسه پیشرفت پایدار نواحی دهاتی بوده. با در نظر گرفتن دیدگاه ها و عقیده ها جور واجور در مورد گردشگری دهاتی می توان بیان داشت که گردشگری دهاتی از یه سو با جفت و جور آوردن فرصت های جدید واسه خیلی از روستاها به عنوان وسیله ایه که به جوامع دهاتی زندگی دوباره می دهد و موجب پیشرفت این نواحی می شه و این سکونتگاه ها رو پابرجا نگه می داره و از طرف دیگه پیشرفت بدون برنامه ریزی اون دلیل آسیب های اجتماعی و زیست محیطی در سکونتگاه های دهاتی می شه. البته این که کدوم یه از الگوهای گردشگری دهاتی مالکیت خونه های دوم، اجاره خونه های دوم، اقامت در مراکز اقامتی دهاتی و … نقش بیشتری می تونه در پیشرفت پایدار نواحی دهاتی داشته باشه، بستگی به امکانات و شرایط محلی و هم چگونگی برنامه ریزی و مدیریت گردشگری در هر ناحیه داره. خونه های دوم از آثار و نتیجه های گردشگری در نظام کالبدی و بافت سکونتگاهی روستاهاییه که پذیرای گردشگران و موندگاری موقت اون ها واسه بهره گیری از چشم اندازه ها و شرایط مطلوب روستاها هستن. در کشورمون و در نواحی کوهستانی شمال کشور، با اینکه نفوذ و گسترش اتفاق خونه های دوم بسیار قدیمه، ولی در دهه گذشته تحت اثر بهبود شبکه های ارتباطی و شناساندن توانمندی های این مناطق و در کنار اون اشباع محدوده های جلگه ای و ساحلی، روند گسترش اون سرعت زیادی داشته. همون طوری که گفته شد اگه گردشگری دهاتی و مالکیت خونه های دوم طوری مناسب برنامه ریزی و مدیریت شه، می تونه خالق یا محرک یه پروسه پیشرفت یافته واسه حصول به پایداری پیشرفت در نواحی دهاتی و هم پایداری جوامع محلی در کلیه زیرشاخه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و خود صنعت گردشگری باشه. گردشگری دهاتی بخشی از بازار گردشگری و منبعی واسه اشتغال و درآمد بوده و می توان اون رو وسیله مهمی واسه پیشرفت اقتصادی- اجتماعی و اکولوژیکی جوامع محلی به حساب بیاره. به منظور نابود کردن اثرات منفی حاصل از گردشگری خونه های دوم در نواحی دهاتی هم لازمه برنامه ریزان گردشگری دهاتی با به کار گیری راهکارهایی در جهت ایجاد توازن بین درخواست ساکنان پولدار شهری واسه خرید یا ساخت خونه های دوم در نواحی دهاتی با نیازای جوامع محلی در مورد تأمین خونه قدم بردارن و از نابودی بافت قدیمی و کالبدی روستاها و محیط زیست خوشگل و بکر این نواحی جلوگیری کنن و زمینه های اشتغال دهاتی رو از راه کارآفرینی واسه ساکنان محلی جفت و جور کنن تا به اقتصاد مردم محلی هم کمک کنه. با امید به اینکه با خونه های دوم بیش تر از قبل آشتی کنیم و تماشاگر آلودگی کم تر و تخریب کم تر بافت دهاتی ایران در میدون گردشگری پایدار باشیم. جفت و جور شده در سایت ما

اکوموزه توضیح گر رابطه ی آدم و طبیعته و آدم رو در محیط طبیعی دور و برش قرار می دهد. جاییه که طبیعت رو در ذات سرکش خود و در عین حال در هم جهتی اش با رسوم و صنایع جامعه به تصویر می کشد.

اکوموزه ها به سایت ها و محوطه های طبیعی زنده گفته می شه که طی اون وجود و هویت روشن و زنده یه منطقه رو به نمایش می گذارن و جوامع محلی از راه اون میراث فرهنگی و طبیعی خود رو به خاطر رسیدن به پیشرفت ی  پایدار، معرفی، تفسیر، مدیریت و حفاظت می‎کنن.

معمولا اکوموزه‎ها رو به دو نوع تقسیم می‎کنن:

اکوموزه ی طبیعی (دائم و موقت)

اکوموزه ی طبیعی در اثر تغییر فصل و زمان، دارای شرایط خاص آب و هوای موقتیه. اکوموزه طبیعی دائم شامل کوه ها، بیابان ها، دامنه ها، جنگل ها، تالاب ها، دریاچه ها و محل زندگی های جانوری و گیاهیه.

اکوموزه های طبیعی موقت شامل فضاهای برفی، سواحل و محل زندگی های موقته.

اکوموزه سیانت دگان (Saint-Dégan) در فرانسه

اکوموزه مصنوعی

اکوموزه ی مصنوعی شامل اکوموزه های معماری، دریایی، تاریخی و صنعتیه؛ مثل اکوموزه «دره سلاطین مصر» که دره ای باستانی در مصره و در زمان مصر قدیم به عنوان گورستان فرعون ها مورد به کار گیری قرار گرفته.

دره سلاطین مصر

اکوموزه در دهه ۷۰ میلادی، دوره ای که ویژگی روشن اونو به نابودی رفتن اقتصاد قدیمی بود، به سرعت در اروپا گسترده شد و هدف اون بهره ورداری و بهتر شدن وضعیت فرهنگ رو به نابودی و هم اینجور تقویت اقتصاد اون ناحیه بود.

اکوموزه ها یه تیکه از موج نو در جهان موزه ها بوده ان و هدف از تأسیس این نوع از موزه ها بهره ورداری و افزایش فعالیت های انسانی یا نواحی خاص به امید حفظ سنت ها و هویت اینجور مکان هایی بوده.

در واقع اکوموزه ها فرصتی رو جفت و جور کردند تا مکان هایی که زیبایی های طبیعی اون ها به حال خود ول شده یا رونق اون ها کم شده بود، به شکل اول بر گردونن.

می توان اکوموزه رو اسبابی دونست که با همکاری یه «قدرت اجتماعی» و یه «جمعیت محلی»، پرورده، طراحی و اجرا می شه.

نقش قدرت اجتماعی، در جفت و جور کردن متخصصین، امکانات و منابعه. از طرف دیگه، جمعیت محلی بسته به تمایل، علم و راه و روش فردی خود در اون به مشارکت می پردازه.

اکوموزه نروژ

واژه «اکوموزه» اولین بار به وسیله «هوگوس دی وارن» (Hugues de Varine) در ۱۹۸۱ به کار برده شد.

کلمه اکوموزه (Ecomuseum) ترجمه انگلیسی از کلمه فرانسوی (Ecomusee) است که خود از ترکیب کلمه «موزه» و «اکولوژی» به وجود آمده.

«اکولوژی» راهیه که گیاهان، حیوانات و مردم با یکدیگر و محیط زیست دور و بر شون رابطه برقرار می کنن.

همونجوری که از واژه اکوموزه پیداه، معنی اون با اکولوژی رابطه داره. تا حدی که هم زیستی آدم و طبیعت، پایه شکل گیری اکوموزه هاس.

اکوموزه «فلادن» انگلستان

«مایریزیو مگی» اکوموزه رو نوع خاصی از موزه می دونه که طبق توافق با جامعه محلی واسه حفظ اون مکان برپا شده؛ جایی که «توافق» به معنی تعهد طولانی مدته نه حتما وظیفه قانونی. اون در این تعریف، «جامعه محلی» رو ملحق شدن مردم بومی و مشارکت اونا می دونه. «حفاظت» هم به معنی تعهد اخلاقی نسبت به محیط و دیدی درست واسه پیشرفت بومیه.

در تعریف مگی از اکوموزه‎ها، «مکان» فقط به معنی سطح نیس. بلکه مجموعه ای از لایه های فرهنگی، اجتماعی و ارزش های محیطیه که به وسیله میراث بومی دست نخورده و خاص تعریف می شه.

اکوموزه کوه پیستویس (Pistoiese Mountain) در ایتالیا

شکل های جور واجور اکوموزه رو می توان به شکل «مدل محیطی و محیط اجتماعی، «چتر اکوموزه»، «موزه دهاتی»، «آنتن اکوموزه»، «اکوموزه تطابقی و تکاملی»، «مدل گردن بند» و… شناخت.

فرق موزه و اکوموزه

عناصر تشکیل دهنده یه موزه «جای»، «وسایل» و «مردم» هستن.

تو یه موزه، «جای» همون ساختمونه که موزه نام می گیرد. «اشیا» مدارک، اسناد و مجموعه هستن و «مردم» یعنی محققان، کارشناسان، موزه داران و بازدیدکنندگانی که با موزه درگیر هستن. در اکوموزه «جای»، سرزمین یا قلمروه که افراد در اون زندگی می کنن. «اشیا» میراث و حافظه طبیعی، تاریخی، فرهنگی و صنعتی اون منطقه س. «مردم» هم افراد بومی اون قلمرو هستن.

دستاوردهای اکوموزه مربوط به یه زمان خاص نیس. بلکه مربوط به یه دوره لازم از زمان شروع اون تاکنونه.

این دستاوردها می تونه کار، آواز محلی،گویش محلی، رقص، بازی ها، صنایع دستی و بقیه آثار قابل لمس یا مثل خاطرات فردی و مشترک، اتفاقات، مبارزات و روایات شامل عناصر غیرملموس باشه.

«پخت نون» در اکوموزه سیانت دگان (Saint-Dégan) در فرانسه

هدف یه اکوموزه ساپورت و قدرت بخشی به یه جامعه واسه بهبود و مدیریت میراث اون، و کمک دهنده ی اون ها در حفاظت از منابع و سنت هاشونه.

در عین حال گردشگران و اعضای همون جامعه رو به لذت بردن از بازدید و به کار گیری سایت های اکوموزه ای تشویق می کنه.

رویدادی واسه معرفی بیشتر نیوکاسل به عنوان یکی از مقاصد گردشگری خوشگل در انگلیس ترتیب داده شده.

اکسپلورجی بی (ExploreGB) در سال چهارم تاسیس خود، روی نیوکاسل در انگلیس متمرکز شده. ۲۸۰ خریدار سفرهای مسافرتی از ۲۹ کشور جور واجور جهان با بیشتر از ۳۳۰ آژانس مسافرتی در این اتفاق در انگلیس آشنا می شن. این اتفاق از یکم تا دوم مارس در سالن رادیوی مترو (Metro Radio Arena) برگزار می شه.

خریدارهای مسافرت های انگلیس که بیشتر از کشورای استرالیا، فرانسه، آمریکا و آلمان هستن و روزنامه نگارا و خریدارائی که پول زیادی در این کشور خرج می کنن، مثل چینی ها هم در این اتفاق شرکت می کنن.

وزیر گردشگری، مایکل الیس (Michael Ellis) می گوید:

گردشگری در انگلیس بسیار رونق داشته و یکی از ارکان مهم رونق اقتصادی کشور بوده که بازم رو به رشده. این صنعت هر ساله میلیاردها پوند به اقتصاد انگلیس کمک کرده و از هزاران شغل ساپورت می کنه و باعث شکوفایی و رونق هر چی بیشتر کشوره.

اون ادامه می دهد:

ما خواهان پیشرفت ی این صنعت هستیم و اکسپلور جی بی این امکان رو واسه گسترش گردشگری در انگلیس جفت و جور کرده و باعث جذب سرمایه گذاری ها و دسترسی به بازاهای جهانی شده.

مدیر اجرایی گردشگری، سلی بالکومب (Sally Balcombe) می گوید:

ما از برگزاری اتفاق اکسپلور جی بی و دقیق شدن و فوکوس کردن روی نیوکاسل و شمال شرقی انگلیس بسیار خوشحال هستیم. این شهر به عنوان یه جاذبه ی گردشگری بسیار خوشگل بوده و محل مناسبی واسه شروع تورهای آژانس های مسافرتی به انگلیسه.

اون ادامه می دهد:

این روزا صنعت گردشگری در جهان با رقابت بسیاری همراه بوده و اکسپلورجی بی وسیله مناسب و مهمی واسه رقابت در این صنعته. این وسیله این امکان رو واسه مسافران از نقاط جور واجور جهان و حتی مسافران انگلیسی جفت و جور می کنه که در این بازار پر رقابت، خیلی راحت به پیشنهادهای مناسب واسه سفر دسترسی داشته باشن و در نتیجه گردشگران بیشتری میتونن سفر خود رو به انگلیس بخرند.

مدیر اجرایی ابتکار نیو کاسل گیتشد، سارا استوارت (Sarah Stewart) می گوید:

در سالی که تورلیدرهای زیادی، نیوکاسل رو یکی از دیدنی ترین نقاط جهان معرفی می کنن باعث افتخار هستش که با ویزیتبریتن (VisitBritain) کار کنیم. نمایندگان بیشتری فرصت تجربه های جورواجور رو در شهر ما دارن و منطقه ی گسترده تری در دسترس گردشگران هستش و در آینده تماشاگر تقویت این صنعت در شمال انگلیس هستیم و واسه تموم مسافران آرزوی سفری خوشحال و خوب داریم.

بیشتر از ۳۲۰۰۰ جلسه ی کاری در این اتفاق دو روزه در نظر گرفته شده. خریداران و روزنامه نگارا بین المللی هم در این اتفاق شرکت داشته و از خدمات و  امکانات جدید گردشگری باخبر می شن.

علاوه بر جلسات کاری، نمایندگان در همایش های تولید ابتکار در صنعت گردشگری شرکت کرده و سفرهای کوتاهی به مقاصد گردشگری انگلیس هم دارن. از غذا ها و نوشیدنی های انگلیس میل کرده و در مورد گردشگری در انگلیس اطلاعات بیشتری به .

ویزیتبریتن، کمپین جدید خود با نام، من سفر می کنم تا …، رو رونمایی می کنه. هدف این کمپین هم جذب گردشگرانه. در این کمپین دیجیتالی فیلم های کوتاه و تصویرهای در مورد تجارب غیرقابل باور و مقاصد گردشگری باحال انگلیس که کمتر روش زوم شده ان، نشون داده می شه. این فیلم‎ها شامل تشویق گردشگران واسه سفر به این اماکن گردشگری  با این پیامه که این تجارب فقط در انگلیس ممکنه. هدف از این اتفاق آشنایی بیشر مردم جهان با کشور انگلیس بوده و به همه پیشنهاد می شه که هر چی تند تر بلیط سفر خود به انگلیس رو جفت و جور کنن.

برایتون، لیورپول و آسکوت (Ascot) از مقاصد قبلی انگلیس هستن که به وسیله اکسپلور جی بی معرفی شده بودن.

پیش بینی می شه که در سال ۲۰۱۸ میلادی، تعداد گردشگران خارجی انگلیس واسه اولین بار بیشتر از ۴۱٫۷ میلیون نفر  با رشد ۴٫۴ درصد نسبت به سال ۲۰۱۷ میلادی شه.  هم اینکه پیش بینی می شه این گردشگران بیشتر از ۲۶٫۹ میلیارد یورو به اقتصاد این کشور کمک می کنن.

البته ارزش صنعت گردشگری واسه انگلیس به دلیل کارآفرینی و رشد اقتصادی بیشتر از ۱۲۷ میلیارد یوروه.