پنج عملکرد برای مدیریت در برابر چالش­های زنجیره­ی تأمین

بسیاری از تکنولوژی­ها و ابزار­ها در بهبود راهکارهای زنجیره­ی تأمین مورد استفاده قرار می­گیرد. دامنه­ی پیاده سازی تکنولوژی، راه­های جدیدی را برای تغییر ساختار سازمانی از تکنولوژی سخت افزار به تکنولوژی نرم افزار و اطلاعات برای سازماندهی می­گذارد. برای رسیدن به کارایی و اثربخشی در مدیریت زنجیره­ی تأمین، پنج عملکرد را برای مدیریت تفکیک کرده­ایم که این پنج وظیفه تا اندازه­ای عاملی برای سازماندهی است.

مهارت و اثربخشی زنجیره­ی تأمین به صلاحیت و درستی این پنج عملکرد وابسته خواهد بود.

 

عملکرد1: ساختار شرکای زنجیره­ی تأمین:

طراحی زنجیره­ی تأمین بر اساس کارایی که بر روی عوامل استراتژیک و با توجه به نیازمندی­های مشتری برای طراحی زنجیره­ی تأمین است، پایه ریزی شده است، بطوری که محدوده­ی محصولات موجود، سرویس­ها، محصولات جدید یا بخش مشتریان را پوشش می­دهد و بر پایه­ی آگاهی از محصول نهایی در زنجیره­ی تأمین پایه ریزی می­شود. این به این مفهوم است که در دوره­ی طولانی، کیفیت محصولات برای ادامه­ی رقابت باید توسعه و بهبود بیابد. همچنین یکپارچگی زنجیره­ی تأمین، میزان رقابت­پذیری سازمان را تعیین خواهد کرد.

عملکرد 2: پیاده سازی ارتباطات مشارکتی:

این بخش به انواع مشارکت­های ضروری برای شرکت اشاره می­کند. این عملکرد ارتباطات زنجیره­ی تأمین را به مشارکت با عوامل خارج از شرکت گسترش می­دهد. هر تغییری در زنجیره­ی تأمین باید به اطلاع شرکا برسد و در کل زنجیره پیاده شود.

در این قسمت عملیات پشتیبانی فرآیندهای زنجیره­ی تأمین بیان می­شود.

• سازماندهی تغییرات و نقش عملکردها در تغییرات زنجیره­ی تأمین
• فرآیندهای مشارکتی برای طراحی مجدد زنجیره­ی تأمین
• اجرای ارزیابی­ها و نقش آنها
• جایگاه عملکرد مدیریت زنجیره­ی تأمین درون شرکت.

عملکرد 3: طراحی زنجیره­ی تأمین برای سوددهی استراتژیک:

مدیریت زنجیره­ی تأمین، مشارکت موثر عوامل خارج از شرکت را ایجاب می­کند. اما ارتباط هر شرکت با شرکت­های خارج از آن بسیار مشکل زاست. در مورد شرکا دقت به موارد زیر ضروری است:

• مرکز رقابت: هدف مدیریت زنجیره­ی تأمین و انتخاب شرکا چه تأثیری بر اهداف رقابتی دارد؟
• انگیزه­ی شرکا
• ساختار شرکا

عملکرد 4: اطلاعات مدیریت زنجیره­ی تأمین:

نقش سیستم­های اطلاعاتی را در اصلاح زنجیره­ی تأمین نباید نادیده گرفت. این بخش نقش تکنولوژی را در اصلاح زنجیره­ی تأمین نشان می­دهد. تغییرات سیستمی باید تغییرات (اصلاح) فرآیندها و استراتژی شرکت را تحت الشعاع قرار دهد.

• عناصر سیستم زنجیره­ی تأمین
• نوآوری تکنولوژی
• استفاده از وابسته­های نرم افزاری
• مشکلات موجود در مراحل پیاده­سازی

عملکرد 5: کاهش هزینه­ی زنجیره­ی تأمین

شاخص اصلی بهبودی زنجیره­ی تأمین، کاهش هزینه است. این کوشش­ها برای استراتژی­ها و سیاست­های کارایی انجام می­شود. چهار دلیل اصلی هزینه­زایی عبارتند از:

• عدم وضوح فرآیند زنجیره­ی تأمین
• تغییرات رویه­های داخل و خارجی شرکت
• ضعف موجود در طراحی تولید
• وجود اطلاعات ناقص برای تصمیم­گیری(وجدی وحید، 1383، ص 29).