اجزای بازار الکترونیکی//پایان نامه به کارگیری بازار الکترونیکی

اجزای تشکیل دهنده بازار الکترونیکی

• مشتریان: افراد و سازمان­ها مهمترین عناصر تشکیل­دهنده این بازار هستند.
• فروشندگان: عرضه کالا از طریق وب بدون محدودیت­های زمانی و مکانی و امکان دسترسی به بازارهای دور­دست، فروشندگان کالاها و خدمات را نسبت به استفاده از این فرصت مغتنم کاملا تحریک کرده است.
• محصولات: در این بازارها محصولات به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی قابل ارائه است به­طوری­که عواید ناشی از محصولات دیجیتالی بسیار قابل ملاحظه­تر است.
• زیر ساخت­ها: شامل سخت افزار، نرم افزار، شبکه و …می­باشند.
• بخش­های پشتیبان فعالیت: تامین، خرید، انبار، مالی، بسته بندی، تحویل و …
• واسطه­ها: نقش آنها با واسطه­های عادی متفاوت است. در اینجا بیشتر به ایجاد و مدیریت بازارهای آن­لاین و تحت شبکه می پردازند و انجام معاملات را تسهیل می­کنند.
• سایر شرکای بازار: غیر از واسطه­ها عناصر تسهیل­کننده و مشکل­زای دیگر نیز در تعاملات وجود دارند.
• خدمات پشتیبانی: شامل خدمات تضمینی و اطلاع رسانی (Turban,2010)

   2-3-2. انواع بازار الکترونیکی

• بازار الکترونیکی خصوصی:

در این بازار یک شرکت نیازهای خود را از عرضه­کنندگان خاص خود خریداری نموده و محصولاتش را به مشتریان ویژه خود عرضه می نماید. این بازارها فقط برای طرف­های تجاری منتخب و از پیش­تعیین شده هستند (Stockdale & Standing,2004).

• بازار الکترونیکی عمومی:

عمدتا جهت انجام معاملات B2B تشکیل شده و توسط طرف ثالثی ایجاد شده است و عموم خریداران و فروشندگان در آن حاضر می شوند. این بازارها توسط دولت یا مالک خود کنترل می­شوند (Stockdale & Standing,2004).

• بازار الکترونیکی مشارکتی:

بازارهایی هستند که منحصر به یک صنعت خاص هستند و می توانند عمودی یعنی مربوط به یک صنعت و یا افقی یعنی شامل صنایع مختلف باشند و فقط تعدادی عرضه کننده می توانند در آن شرکت نمایند (Stockdale & Standing,2004).

از میان سه نوع بازار الکترونیکی، بازارهای خصوصی کمتر توسط شرکت­های کوچک و متوسط مورد توجه قرار گرفته است، زیرا نیازمند سرمایه­گذاری نسبتاً بالایی جهت راه­اندازی و نگهداری می­باشد. با توجه به دامنه موضوعی پژوهش که ارزیابی آمادگی این بنگاه­ها برای استفاده از بازار الکترونیکی است، لذا بازارهای الکترنیکی عمومی و مشارکتی در این تحقیق مورد بررسی قرار می­گیرد.

2-4.  آمادگی الکترونیکی[1]

در جهان امروز فناوری­های اطلاعات و ارتباطات ماهیت روابط جهانی و منشا مزیت­های رقابتی و نیز فرصت­های توسعه اقتصادی و اجتماعی را به­طور بنیادینی تغییر داده­اند. از سویی دیگر با افزایش توهم شکاف دیجیتالی، رهبران دولت­ها، شرکت­های تجاری و سازمان­های اجتماعی سعی دارند قدرت فناوری­های اطلاعات و ارتباطات را در جهت توسعه خویش مهار کنند. برای استفاده اثر­بخش از فناوری اطلاعات و ارتباطات، می­بایستی یک کشور از جهت زیرساخت­ها، میزان دسترسی به فناوری اطلاعات و ارتباطات در سطح گسترده جمعیت و اثر چارچوب­های قانونی و حقوقی برای استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات دارای آمادگی الکترونیکی باشد (یزدانی،1389).

بنابراین اگر قرار است شکاف دیجیتالی محدودتر شود، همه این موضوعات بایستی در یک استراتژی منسجم و دست­یافتنی که جهت رفع نیازهای محلی یک کشور خاص توسعه داده شده است، مورد توجه قرار گیرند. رهبران کشورها، شرکت­ها و سازمان­های در حال توسعه می­توانند از ابزار ارزیابی آمادگی الکترونیکی جهت اندازه گیری و برنامه­ریزی برای انسجام و یکپارچه­سازی کمک گیرند. این امر به آنها کمک می­کند تا بر تلاش­ها و نیازهایی تمرکز کنند و حوزه­هایی را مورد شناسایی قرار دهند که نیازمند برنامه­ریزی، پشتیانی و سرمایه­گذاری می باشند (یزدانی،1389).

آمادگی کسب وکار الکترونیکی عبارت از آمادگی شرکت برای شراکت در اقتصاد اینترنتی جهت تسهیل ارتباطات و هماهنگی سازمانی و مدیریت دیگر فرآیندهای تجارت الکترونیکی می­باشد. موفقیت اینترنتی شرکت تنها به الکترونیکی کردن زنجیره ارزش بستگی ندارد و به عوامل دیگری مانند آمادگی مشتری، تأمین کنندگان و شرکای تجاری در تعاملات و تبادلات الکترونیکی مرتبط است (Rizk,2004).

آمادگی الکترونیکی را می­توان آمادگی یک اقتصاد برای استفاده از رایانه­های مبتنی بر اینترنت و فناوری اطلاعات به منظور تغییر روش­های سنتی کسب­و­کار به اقتصاد جدید تعریف کرد، اقتصادی که شامل توانایی انجام مبادلات کسب­و­کار در زمان واقعی، به هر شکلی، در هر جایی، در هر زمانی و با هر قیمتی است. زمانی آمادگی الکترونیکی به بهترین سطح خود خواهد رسیدکه اقتصاد، توانایی ایجاد فرصت­های کسب­و­کار جدید را داشته باشد که در غیر این­صورت انجام شدنی نیست (Bui et al.,2002).

[1] Electronic readiness(E-readiness)