
روشهای اجرای پروژه برنامه ریزی منابع سازمان
سه روش متداول برای اجرای یک برنامه ریزی منابع سازمان وجود دارد:
الف) انفجار بزرگ: این روش بلند پروازانهترین و سختترین راه ایجاد یک سیستم برنامه ریزی منابع سازمان است. در این روش موسسه یکباره همه سیستمهای قدیمی خود را کنار میگذارد و یک سیستم برنامه ریزی منابع سازمان در تمام موسسه راه میاندازد. هرچند روزگاری این روش بر ایجاد سیستم برنامه ریزی منابع سازمان حکم فرما بود، امروزه کمتر از آن استفاده میشود. واداشتن همه به پذیرش سیستم جدید به طور یک دفعه و همزمان، کاری مهیب است، چون سیستم جدید هیچ مدافعی ندارد. هیچ کس در موسسه تجربه کار با آن را ندارد، بنابراین هیچ کس اطمینان ندارد که سیستم جدید کارش را درست انجام میدهد.
ب) راهبرد انتخابی: این روش به شرکتهای بزرگ توصیه میکند خیلی از فرآیندها را بین بخشهای مختلف به اشتراک نگذارند، بلکه در هر بخش نسخهای مجزا از سیستم برنامه ریزی منابع سازمان نصب شود و تنها از طریق برخی فرایندهای خاص (مانند نگهداری اطلاعات مالی) مشترک باشند. این متداولترین راه است. در این حالت هر بخش از سازمان نسخه خاص خودش از سیستم برنامه ریزی منابع سازمان را دارد که سیستمی جدا با پایگاه دادهای جداست. این سیستمها تنها از طریق به اشتراک گذاشتن اطلاعات لازم برای به دست آوردن تصویری کلی از کار همه واحدهای موسسه (مثلاً سود واحدهای مختلف) به هم مربوط میشوند، یا از طریق فرایندهایی که در همه بخشها تقریباً یکسان هستند (مثلاً مدیریت منابع انسانی). در این روش ابتدا یکی از بخشها که صبر و حوصله بیشتری دارد و در صورت پیش آمدن اشکال به اصل تجارت ضربه نمیزند، برای راه اندازی یک سیستم آزمایشی انتخاب و پس از رفع نقایص سیستم برنامه ریزی منابع سازمان در این بخش، کار روی بخشهای دیگر آغاز میشود. برنامهریزی برای این روش بلند مدت است.
ج) فرو کوفتن: در این روش، سیستم برنامه ریزی منابع سازمان طراحی را دیکته میکند و تمرکز تنها روی تعداد کمی از فرایندهای کلیدی است. این روش بیشتر برای مؤسسات کوچکی مناسب است که میخواهند با ایجاد سیستم برنامه ریزی منابع سازمان رشد کنند. در این روش، هدف، راه اندازی سریع سیستم برنامه ریزی منابع سازمان است و جدا شدن از روشهای پیچیده مهندسی مجدد، با استفاده از فرایندهای از قبل حاضر شده. مؤسساتی که سیستم برنامه ریزی منابع سازمان را اینگونه به خدمت گرفتهاند، نمیتوانند ادعا کنند، برگشت سود زیادی از سیستم جدید بردهاند. اغلب آنها از این سیستم به عنوان زیربنایی برای کوششهای بعدی استفاده میکنند. چنین سیستمی فقط کمی از سیستمهای قدیمی بهتر است، چون کارکنان را وادار به تغییر هیچ یک از عادات قدیمیشان نمیکند.
یکی از مؤثرترین روشهای اجرای سیستم برنامه ریزی منابع سازمان، استفاده از تجربیات شرکتهای موفق و پیشرو در این زمینه است. آشنایی با تجربیات صدها شرکت برتر در اقتصاد جهانی و بکارگیری هزاران روش و فرایند نوین، موجب گشایش بسیاری از گرههای کنونی سازمانها و ایجاد روشهای جدید به منظور پیوستن به جمع پیشروان فناوری اطلاعات و استفاده کننده از فناوریهای مهندسی مجدد و سپس مدیریت روابط مشتری و برنامه ریزی منابع سازمان میشود (مدیری، 1391، 77-85 و شفیعی نیک آبادی و الفت، 1390، 68-69).